2012-11-10

Come, show us

Come show us your smile








Het is wat vreemd van hier het gerommel vanuit Nederland te vernemen over de nieuwste "Pluk ze" actie die uit 1 van de zes hoeden van de Bono is getoverd. Grappig en treurig tegelijk om te zien hoe de pers een fanatiek versnellende rol speelt in het hele proces. Van verslaggever vanuit een bepaalde visie is ze nu helemaal verworden tot actief meespeler. Dat gaat van op eigen initiatief actief meedenken met de sportmarketing via het wippen van de Ajax-directie en het opblazen van een feestje in Haren tot het meebesturen van het land.

Ze moeten waarschijnlijk wel, want niemand is meer geinteresseerd in "gewoon nieuws". Dat is er.
Om interessant te blijven in deze steeds harder lopende tijd moet er iedere dag iets gebeuren, want anders zappen de klanten weg. Het was waarschijnlijk altijd al zo, maar nu lijkt echt helemaal niemand er meer moeite mee te hebben dat het nieuws gemaakt wordt. Ook de VK is vol om en doet hard mee vanwege de kijkcijfers. De BBC heeft Newsnight even platgelegd vanwege een uitglijdertje "in the heat of the night".


Je zal maar in Haren wonen met zo'n suffe politiechef in de buurt en de landelijke media gaan volledig los om niets, echt helemaal niets. Je zal maar onterecht als pedofiel weggezet worden door een journalistje dat vandaag nog niet gescoord heeft. 



Als Twitter echter bijna te langzaam wordt, dan is alle kwaliteit reeds lang verdwenen.
Het jammere is misschien dat het er niet op lijkt dat men zich hier enige rekenschap van geeft, om nog maar een kilometer uit de buurt te blijven van het woord "verantwoording afleggen". Ook hier is het veel te leuk om niet alleen aan de zijlijn te staan, maar actief mee te doen. Ook hier schuilt het gevaar van  "voetjes van de grond" als de hoed die wordt opgezet iets te groot blijkt.


vlug dan

Automeubila






2012-11-05

In de spiegel kijken en opnieuw beginnen...



In korte tijd heel veel over mezelf geleerd. Niet altijd even leuk, maar soms ook weer wel. Afwachten hoe zwaar de collateral damage de karmapunten gaat beinvloeden. En natuurlijk een weg zoeken om iets met het geleerde te gaan doen, zodat het ook blijft plakken. Anders hebben we er nog geen flikker aan.

2012-10-28

zucht



Met die hormonen van de jeugd erbij gaat het allemaal wat makkelijker.
Als 50er zonder is het een stuk lastiger, zeker als je altijd al buiten de doorsnee mannelijke normaalcurve viel. Geen jager, absolute stress dat gedoe. Ben eigenlijk hard-wired voor dames die wat initiatief nemen. De ervaring heeft geleerd dat het iets verder gaat, ik ben dus voor dames die om wat voor reden dan ook actief afketsen op zeg maar normaal mannelijk gedrag.
Iets anders werpt het leven niet voor m'n voeten, ook hier niet.

Makkelijk is anders, zegt hij zittend op de bank als collega die nooit-nooit-nooit iets anders gaat worden...

2012-10-21

catching up with the undertow


aan de pluskant ben ik wel van de luie bank af en ik heb mezelf weer iets beter in beeld


2012-10-01

Dit mag je geen pot noemen



Netjes is het niet, zo met de vakantiekiekjes van andere mensen meeliften.
Deze scene in de Jardin Majorelle was echter iets te veel voor mijn zelfbeheersing. Ik snap niet eens hoe je op het idee komt om je zo door je vriendin te laten fotograferen, maar goed. Die meiden hadden lol en ik hou ook wel van kleurtjes.

2012-09-23

Geen vakantie zonder duitsers

Denk je er even tussen uit te knijpen, duiken ze toch weer op in je favoriete hal.
Gelukkig verloren ze van de nog niet eens goed spelende thuisploeg. Het verschil in niveau met de potjes van gister was enorm, net als de hal en het licht. Duh, dit zijn de (semi-) profs.






Hollandse subtob met subtop camera

Weer even thuis. Kleine vakantie, de eerste sinds bijna een jaar. 
Wat doe je dan met je stomme kop? Je bezoekt een paar wedstrijden om te kijken hoe het volleybal er ondertussen in de subtop voor staat. En om jezelf weer even te testen natuurlijk. Hoe ging dat ook al weer in zo'n lokaal sporthalletje waar een giraffe niet rechtop kan staan en waar ze nog niet hebben gehoord dat de gloeilamp is uitgevonden.
Kort samengevat, het is en was behelpen. Het volleybal was niet om over naar huis te schrijven.

De subtopcamera voldoet nog steeds. Ik moet werken voor m'n plaatjes, zowel bij het schieten als in de nabewerking, maar de acceptabele plaatjes blijven komen. Topcamera's doen dat veel beter, maar dan moet je naar keuze 1200 of 4400 euro meer neertellen voor een FX camera met een veel grotere en dus gevoeligere chip.

Nikon heeft zojuist een goedkope nieuwe FX camera uitgebracht, de D600. Een beetje vent als ik krijgt dan even jeuk. Zal ik nu de stap maken? De verhalen zijn natuurlijk superlatief, duh. Beeldkwaliteitje extra-ordinair, als je de folders en de metingen mag geloven. De DXO-Mark van de chip schijnt zelfs op dit moment de tweede in de wereld te zijn. Drie keer zo veel punten bij hoge iso als mijn subtobbertje, beter als digitale medium-formaat achterwanden van 30.000 euro.

Ik zou er maar niet teveel geloof aan hechten, want dit gaat om rekenen in spreadsheets en niet om foto's.
Zo'n digitale Hasselblad staat er bv. om bekend dat hij zeg 16.000 verschillende huidtonen kan weergeven, terwijl dat bij zo'n Canon/Nikon spiegelreflex op 256 blijft steken. Zo'n verschil maakt je een beetje triest.  Alleen daarom al fotograferen de reclamemensen met die dingen. Ik zie het niet in die DXO-Mark score terug, maar wel in de foto's. Jammer maar helaas.
Voor mij dus geen D600, want het verschil met mijn D7000 gaat marginaal zijn.




2012-09-16

Als een hoeremetoet



Een vierkante plaat met een strakke symmetrie, dat was het idee.
Een klein vraagteken kwam gelijk op, maar na enig vergeefs positie kiezen was het zelfs mij duidelijk. De gewenste eigenschap was niet aanwezig. Zet enige lijn goed en een ander deel van het gebouw kijkt je een beetje scheef aan. Zo van "wat wil jij nou?"...

De uitvoering was blijkbaar niet in staat om de ongetwijfeld fraaie meetkundige tekeningen een goed vervolg te geven. Van kwaad komt erger en aan het eind van het verhaal heb ik me in de rij goedwillende prutsers aangesloten door deze plaat als "Gereed" te bestempelen en te publiceren.
Meestal komt het niet meer goed met een maandagmorgenproduct.

Ik noem het maar "een torentje met karakter", want de elementen trotseren kan het. Dat is bewezen.

De perskamer





Wat is de menselijke oog/hersencombinatie toch een mooi ding. Het beeld in een behoorlijk donkere ruimte als deze is met 1 klikje van de camera toch beroerd lastig vast te leggen zodat je later zegt: "zo was het precies".
Uit het handje geschoten in toeristen-auto-alles-stand, leunend op die fantastische anti-tril-functie.
Daarna weer licht weggehaald tot de grens waar het totaalbeeld verpest werd. Met name die paar lampjes verzieken hier de boel.

2012-09-15

Die dunkle Seite






Geen idee of de heilige Bernard de Clairvaux een vermoeden zou hebben gehad van het ontstaan van dit soort kelders onder zijn naam. Ter verbetering van zijn idealen zijn de trappistenkloosters ontstaan en daarvan wist ik al langer dat het veel goeds heeft voortgebracht.
De duitse staat heeft reeds lang geleden deze boedel overgenomen. Nu prijkt (weer) trots de Duitse Adelaar op de etiketten. De eerste keer toch even slikken voor een Hollander die Wo-I en -II ook niet heeft meegemaakt. Het lijkt net echt.

Men is er nog steeds ape-trots op dat hier delen van "De naam van de roos" zijn opgenomen, een van de weinige gevallen waarvan ik zelf er toe neig om te zeggen dat de film beter is dan het boek...
Van enige oorspronkelijke sfeer is echter geen enkele sprake als men het klooster bezoekt.
Die moet je zelf meenemen.
In mijn geval wordt het dan op z'n best nog gezellig.
De eenkhoorntjes hebben het reuze druk om de tuin op orde te krijgen met de aankomende herfst.
Geen statief mee, dus dan is het binnen een beetje behelpen. Moderne techniek doet echter wonderen.

2012-09-08

Modern protest op klassieke leest



Mensen krijgen een beetje vreemde indruk van me als ze hier langs komen op Italiaanse doorreis.
Broer had ik gewaarschuwd "parkeren is ellende hier". Ze rijden de straat in en er is genoeg ruimte voor de Titanic recht voor m'n deur. Vriend waarschuw ik voor het lawaai van overvliegende vliegtuigen. Absolute stilte als ze komen. Wind gedraaid en staking bij Lufthansa.
Ik hou het er maar op dat Duitsland mijn gasten goed gezind is. Waarvoor duizendmaal dank.

Toch maar een plaatje ter onderbouwing van eerder geklaag, want voor je het weet heb je een naam hoog te houden...

Geknipt en geschoren





Upper Cutz ligt strategies direct aan een uitvalsweg bij een oprit naar de Autobahn.
Salon Graf ligt ook al 50 jahren niet echt in de loop.

2012-09-02

Nieuwe woning, nieuw uitzicht










Op een dag wordt je wakker en weet je wat je altijd hebt willen zijn: vliegtuigspotter.
Ik weet alleen nog niet of ik op diezelfde dag ook in staat ben om weer in slaap te vallen. Het saaie is dat ik nog maar vier verschillende typen heb menen te zien, maar dan wel heel veel. Een maandje hier zal me waarschijnlijk leren dat het er 10 verschillende waren. Dan zal ik ze waarschijnlijk alleen op geluid al kunnen onderscheiden.

Eens kijken hoe mijn hersenen deze zaken weg weten te filteren.

Duel der Mindere Goden




2012-09-01

Cijfers tegen tomaten

Dat zou een samenvatting kunnen zijn van de richting die de wind nu waait. Touwtjestrekkend Nederland is zich rot geschrokken van de peilingen een tijdje terug en de ruggen worden nu gerecht.

Het intellectuele en culturele erfgoed waar de zuilen hier in Europa op rustten is nu al een tijdje verleden tijd. De christelijke kerk is bijna net zoiets als de Zaanse Schans, het socialisme lijkt gewoon verdampt en van het liberale denken is niet veel meer over dan "the winner takes it all".
De gevolgen van een periode zonder leiddraad zijn nu duidelijk. In redelijk korte tijd hebben we alleen nog mensen in de top die daar vooral voor zichzelf zitten, ongegeneerd. Over het CDA is met het doorbreken van mensen als Bleker en Verhagen het geestelijk failliet definitief uitgesproken. Duidelijk is dat er al lange tijd geen kwaliteit meer rondloopt bij die club. Van de PvdA is al lang duidelijk dat het een machtsclub is geworden, die vooral het eigen belang dient en in stand houdt.Dat een puur rechtse vent als Wouter Bos in staat is binnen de PvdA omhoog te komen zegt iets over het tekort aan "eigen talent". Een Plasterk zit daar gewoon voor z'n eigen lol, je ziet hem genieten. Bij de VVD is alleen het dunne laagje vernis er afgebladderd. Daar heeft gedachtengoed nooit een serieuze rol gespeeld, behalve dan de VOC-mentaliteit: geld schrapen, maakt niet uit hoe.

Clientelisme speelt bij al deze partijen een grote rol, dus je hoeft niet eens te graven om de gevalletjes schaamteloze zelfverrijking bij honderden op te rapen. Zelfs de kleine partijen die altijd een bestaansrecht hadden als principiele splinters leiden er aan. Botergeil zijn ze om mee te regeren, om het echt pluche ook eens aan hun eigen kont te mogen voelen. Groen Links, de SP en de christenbroeders maken allen hun principes verhandelbaar.

Nederland is al een belastingparadijs en de trekjes van een bananenrepubliek worden steeds duidelijker.
Wat er nu gaande is noemt men nog democratische verkiezingen, maar eigenlijk gaat het nergens meer over.
Er is geen kwaliteit meer, dus er valt niets te kiezen. Het schip is stuurloos.
De tekenen van anarchie, chaos en verval staan duidelijk aan de wand.

Een nieuwe geestelijke leiddraad is dringend gewenst, mind over matter.
Niet cijfers tegen tomaten.

 


2012-08-26

Ik kijk graag op mensen neer, geloof ik

Back to basics. De mogelijkheid deed zich voor, dus na een tijdje nietsdoen rijden we daar graag een paar kilometertjes voor om. Na al dat vloerwerk van het laatste jaar is het weer fijn om de galerij op te kunnen klimmen. Wat afstand nemen om vanuit vogelperspectief eens rustig  te kijken wat er zich zo voor patronen ontwikkelen. Om daarna natuurlijk weer flink in te zoomen tegen een rustige achtergrond.
Het is ook lekker rustig daar boven. Die paar extra graden celsius nemen we dan voor lief.


4*5 crop: rechts weggesneden om het link/rechts contrast te creeeren



 


 





2012-08-20

Von Allem und vom Einen

is de titel van een boekje van/over Rumi dat ik met enige vertraging aan het lezen ben.
Wereldse reden is dat het met mijn duits ook veel beter gaat als ik 's avonds ook een duits boek lees ipv van engels. Het leek me geen kwaad te kunnen om dat eens te combineren met voor mij een andere nieuwigheid, de Islam. Niets hollands is mij immers vreemd. Daarvan heb ik nog nooit iets gelezen.

Een beetje een tegenvaller toen de vertaalster (Annemarie Schimmel, hoe duits kun je het treffen.) in haar 45 pagina's  voorwoord uitlegde dat dit helaas niet de kracht had van de gedichten waardoor Rumi bekend was. (Grrr... heb ik weer het verkeerde boek gekocht. )  Doordat je niet wist met wie "de gesprekken" werden gehouden kon je niet inschatten hoe je de inhoud moest interpreteren.

Veertig bladzijden verder lach ik me helemaal een kriek om de opmerking van mevrouw Schimmel.
Bij dit soort teksten gaat het totaal niet over wie-o-wie.  Volstrekt irrelevant.
Het gaat alleen om de lezer en wat die zich van een tekst aantrekt.
Tijdloos.
Wie de schoen past, die trekt hem toch een keer aan.


Jammer dat die mevrouw haar geschiedkundige inlevingsvermogen niet heeft kunnen botvieren.
Ik roei lekker door een aantal onscherpe plaatjes, met dank aan haar, maar zelf weet ik de plaat nog steeds ook aardig mis te slaan. Sommigen hebben het dan over scherptediepte of over het inherente gebrek aan precisie van het focussysteem. Ik hou het gemakshalve op mijn eigen gebrek. Dat kan ik nl. verbeteren.



de ... vlinder die maar niet scherp wilde worden, maar die zeker geniet van het weer hier dat ongetwijfeld veroorzaakt is door zijn verre neef in China  (chaos- en/of samenzweringstheorie, als het op macrofotografie aankomt ga ik vooralsnog uit van het laatste).




De wortel is de bal en daarin is het eindresultaat al besloten. De rest is per definitie vaag.

2012-08-17

Weinig geduld



Respect voor die schutters van fraaie gedetailleerde macro's. Het lichte briesje vanmiddag in de tuin bracht geen verkoeling in m'n bovenkamer, integendeel...


2012-08-07

Olympic cropping distance

Als hobbyist die ook wel eens wat volleybalplaatjes maakt, ahum, zit ik natuurlijk thuis rijkhalzend uit te kijken naar mooie plaatjes uit London. De spelen zijn ook voor fotografen het hoogst mogelijke, dus daar kom je alleen op uitnodiging. De echte top-van-de-top.

Ik heb wel eens naast een paar van die goede fotografen gestaan in een behoorlijk grote hal. Vanwege het beperkte licht wordt gewerkt met 400mm/f2.8 lenzen op een full-frame camera. Deze combinatie geeft ongeveer drie stops meer werkruimte dan de apparatuur waar ik het mee moet doen. Wat niet verschilt is de reikwijdte. Met mijn tele-converter er op kom ik op een vergelijkbare 420mm.
Ter lering ende mogelijk vermaeck geef ik hier een kleine indruk van een bepaald soort foto's die deze mensen daar nu in London kunnen maken. Daar zit enige onzekerheid in, want ik ken die hal niet zelf. Ze ziet er echter zeer groot uit, zodat mijn voorbeeld waarschijnlijk iets aan de voorzichtige kant is.
Het voorbeeldplaatje is er eentje die ik een tijdje geleden hier in Frankfurt heb geschoten.

Volledig beeld


Dit is wat een 400 je vanaf die plek kan geven, dichterbij kom je niet.
Je hebt mensen die kicken op dit soort foto's waar je de hele mensen in actie ziet. Het heeft zeker wat en je moet waarschijnlijk altijd wel een goede hebben in een reportage, maar ik zelf vind het snel erg saai worden. 100 in een dozijn, want ze zien er bijna allemaal hetzelfde uit.

Terug naar het voorbeeld. Wat je vaak ziet op het internet aan foto's vanaf deze plek is iets als dit
Zelfde foto, uitsnede bovenkant



Dit soort platen hebben al veel meer de potentie om tegelijk actie en expressie te laten zien. De topcamera's en lenzen zijn zo goed dat je ook bij kleinere uitsnedes nog alle detail en kleurnuancering aanwezig hebt.
Crop-till-you-drop
Dat doen die fotografen echter ook niet meer, want al hun kliks gaan direct draadloos naar de editing room, waar een aantal editors en Photoshop Buffs de gewenste uitsnedes bepaalt, fatsoeneert en direct op het internet ter verkoopaanbiedt. Je zit naar set 2 te kijken en bij GettyImages zie je de beelden van set 1 op je scherm verschijnen.
Ja, ik ben zo gek dat ik dat uitgeprobeerd heb...

on a personal note
Het schieten van dit soort plaatjes hou ik zelf nog niet zo lang vol. Je staat daar met je spul op een monopod te leunen en je moet zorgen dat je op het juiste moment een klein beetje draait. Eigenlijk kun je het ding bijna op een statief zetten om met een biertje in de hand draadloos af te drukken. Wat me ook (vooral?) tegenhoudt is dat ik en mijn apparatuur niet goed genoeg zijn voor deze manier van werken. Als ik zo ga croppen holt de kwaliteit sterk zichtbaar achteruit.
Misschien moet ik me nog wat ontwikkelen. Tot de olympische top behoor ik zeker niet, dat moge duidelijk zijn.

2012-08-05

Verliezen of winnen, wat is het beste?

Enige dagen terug brak in London de pleuris uit bij badminton (V). Enige teams werden gediskwalificeerd, omdat ze er alles aan hadden gedaan om te verliezen. Men sprak er schande van en toen ik op internet de beelden gevonden had kon ik ook alleen maar lachen.
Het verhaal is natuurlijk een beetje triest, want de organisatie blijkt dit over zichzelf af te hebben geroepen. Ze is lang van tevoren gewaarschuwd en een dag voor puntje bij paaltje kwam is het wederom aangekaart. Geen reactie van de bobo's totdat het kalf echt verzopen was. Gevolgd door de onderhand al-te-bekende gotspe van de bobo's op de persconferentie, "wij wisten van niets, maar we hebben kordadig opgetreden". Een tweede gotspe was de chinese reactie: "terechte diskwalificatie". Stalorders in de formule 1 schijnt een heel slap aftreksel te zijn van wat China in dit soort sporten dag-in-dag-uit flikt. Ze waren hierdoor in 1 klap drie mogelijke concurrenten kwijt.

Ook in volleyballand pikte ik zijdelings wat discussies op over dit onderwerp. Een soort van teneur was dat de speelsters niet gediskwalificeerd hadden mogen worden, het systeem was het probleem. Daar heb ik twee kanttekeningen bij. Ten eerste lijkt zo'n standpunt enige individuele verantwoording van de sporter te ontkennen. Ten tweede springt dit heen over een stukje regelkennis. Dit laatste heb ik ook niet, maar als je twee minuten rondleest kun je het niet missen: badminton heeft een spelregel die zegt "JE ZAL ALLES DOEN OM TE WINNEN". Volleyballers staan meestal bekend als "niet dom", maar ik geloof dat daar enige sleet op zit.

Bij het volleybal bestaat zo'n spelregel niet, laat dat duidelijk zijn.
Bij grote toernooien bestaat het systeem sinds jaar-en-dag uit een voorronde waar de jongens van de mannen worden gescheiden en daarna het echte werk. "do or die". Je moet zorgen dat je met zo min mogelijk energieverspilling door die voorrondes komt en in de kwartfinale liefst een zwakkere tegenstander treft.

Vooral de oost-europese landen staan er om bekend dat ze dit spel beheersen, ruecksichtloss. Om een mogelijke concurrent een oor aan te naaien of een slechtere opponent te treffen in de "do or die" verliest Rusland gewoon van Luxemburg. 9 van de 10 keer, maakt niet uit wat ze er voor moeten doen of laten. Waar het om gaat is dat je aan het eind met dat gouden ding om je nek staat, de rest is onbelangrijk.

Die voorrondes is precies waar we nu tegenaan zitten te kijken. Met dank aan het internet zie ik zoveel potjes, dat ik ondertussen wel kan zien wanneer er met de rem op wordt gespeeld. Vandaag had ik de mogelijkheid om de patroonherkenning eens los te laten op een potje waarvan het gerucht rond scheen te waren dat het een afgesproken vijfsetter werd. Altijd leuk zo'n mogelijk extra lesje in herkenning van "wat gebeurt hier". Het werd inderdaad een vijfsetter en in mijn ogen leek het er inderdaad op dat het afgesproken werk zou kunnen zijn. De vijfde set leek me de echte wedstrijd, maar dat kan ik natuurlijk nooit zeker weten.
Als ik uit mijn duim ga zuigen kan men afgesproken hebben om hun team in een echte vijfde set te testen. Die is kort en je hebt weinig kans op herstel. Die stress kun je niet echt trainen, die moet je meemaken. Zoiets is een afspraak, maar niet over de afloop van de wedstrijd. Moreel niet al te slecht dus, maar de scheids hierover is de hoeveelheid geld die is ingezet op dit potje. Je kunt nl. tegenwoordig overal op wedden, ook op het aantal gespeelde sets. Is er een piek bij zo'n testpotje tegenover het gemiddelde, dan ga je alsnog nat.

Let the real games begin.

en moge er mooie plaatjes van geschoten worden, wat echter weer iets voor een volgend onderwerp...

Olympisch buisgekluisterd

In de lokale sportbiotoop is het denk ik overal ter wereld zo'n beetje lauwe loene, dus alles wordt als vanzelf naar de kijkbuis getrokken door dat equivalent van een zwart gat dat de olympische spelen in medialand is. Mijn kijkbuis is natuurlijk de laptop, want daar is alles te vinden wat je maar wilt. Live en in hoge kwaliteit.

Wat mij betreft is de gewone TV dood voor dit soort grote evenementen. Ik ben niet langer gedwongen om door de bril van Mart Smeets en redactie te kijken en ik hoef hun ondertussen overbekende commentaar ook niet aan te horen. Afwisseling van spijs doet simpelweg eten. Het is af-en-toe genieten om zo'n chauvinistische BBC-brit of zo'n teleurgestelde ZDF-duitser aan te horen.Zint het je niet, dan kies je voor een pool of een chinees, zodat de fouten in het geleuter je niet kunnen irriteren. Geluid van wedstrijd en publiek erbij blijft toch wel belangrijk voor het meegenieten.

Gisteren heb ik weer even kunnen genieten van de totale onbekendheid van die britten met het volleybal.
In de laatste set van Amerika - Rusland viel de verbinding van het favoriete kanaal weg, dus ik moest een alternatief vinden. De snelle pluk leverde BBC-sport, kan slechter. Daar zaten (natuurlijk) twee oudere mannen een commentaar te geven waar de professionaliteit van af spatte, zoals je het van de BBC verwacht. In de buzzword bingo en emoties scoorden ze een volle tien. Als ze het over cricket hadden gehad had ik ze met ingehouden adem gevolgd.
Nu volgde ik ze ook ademloos, maar dat was meer omdat het hikken van het lachen me de lucht ontnomen had. Ze wisten echt helemaal niet waar ze naar zaten te kijken. Het was of iemand uit de jungle van Nieuw-Guinea voor het eerst een voetbalwedstrijd ziet en daar verslag van doet. Vermaak van de bovenste plank.

Dat afbreken van de zending heeft trouwens te maken met de tijdsplanning van de wedstrijden.
Er gebeurt zoveel daar in London, dat er een strakke organisatie van de kanalen moet zijn. Nu volleybal en strak om 13:00 uur switchen we naar 12m luchtgeweerschieten voor vooral chinese vrouwen met 1 overontwikkeld oog.
Helaas heeft een-of-andere idioot de tijd van "een volleybalwedstrijd" gezet op wat normaal is voor een "straight win", ook voor de beach. Jammer voor deze pipo is dat met goede teams die voor het echie gaan dat vrijwel nooit het geval is.Dan is 25 minuten of meer per set heel normaal en zit je met je tijdvenster van 80-90 minuten naast |Job op de mestvaalt.

Nu switch ik weer even naar de buis, want er begint een all-asian damespotje, waarvan "in kringen" het gerucht rond schijnt te gaan dat die "gefixed" was om over 5 sets te gaan. Ben benieuwd.
Wie zei er ook alweer dat gokschandalen zich alleen in de lagere voetbalregionen ophielden?

2012-07-21

Diminishing returns

Vandaag heb ik me een dagje ingeleefd in het leven van een sportfotograaf. Van hot naar haar rennen dus om op allerlei evenementen plaatjes te kunnen schieten. Datgene waar ik dus altijd een gloeiende hekel aan heb gehad. Hoe rijg ik tennis, paardensport en American Football aaneen. Voetbal had er ook nog tussendoor gekund, maar in plaats daarvan heb ik de weekeindboodschappen gedaan.

Kort gezegd ging het allemaal niet zoals ik gehoopt had. Iets later naar het tennis vanwege matig weer. Partij bezig met een speler die ik wilde hebben, maar achter kippengaas. Kak. Gelukkig kon ik iets dat leek op een redelijk gewoon broodje bestellen in het restaurant waar opa net z'n rondje thee met drie whiskey kreeg. Je moet niet denken dat je daar in de gastronomie een patatje mayo kunt bestellen... De pot daarna was met dezelfde kerel die ik vorige week ook al gefotografeerd had. Dan wordt het naar mijn idee snel saai bij tennis. Wat rest is doorbijten om die plaat te pakken waar alles echt ideaal is. Variatie backhand, forehand, serve.

Het vervelende bij tennis fotograferen is dat mijn lens te kort is. Daardoor moet ik van de zijkant fotograferen, zeg maar midden naast het net. Aangezien de spelers  altijd de bal net iets voor zich raken is dat niet de ideale manier om beeldvullend het moment van "bal ontmoet racket" te pakken. Met een 200-400 van achter het veld heb je dan meer kans. (maar ook weer niet op dit soort banen vanwege dat groene gaas en die irritante stoel zonder scheidsrechter)












Laat maar waaien dus, want er wachten nog paarden...
Daar heb ik helemaal geen verstand van... en dat bleek. In het begin leek het nog op het gebruikelijke grossieren in onscherpe platen. Later werd ik tijdens de wedstrijd door de plaatselijke Ankie van Grunsven gekapitteld dat dit toch geen goed idee was. Haar paard werd strontnerveus van dat grote glazen oog van me. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, dat je als fotograaf de wedstrijd beinvloedt...
Beschaamd ben ik maar afgedropen.













Verder gejakkerd naar het American Football. Van kwaad naar erger. Daar wil ik het eigenlijk helemaal niet meer over hebben. Groot veld met atletiekbaan er omheen. Lage tribune, veel volk langs het veld zelf dat overal voor stond. Geen schijn van kans om zelf bij het veld te komen, alleen voor de vaste mensen met perskaart. Niks van te maken dus.
Qua kijksport ter plekke ook geen reet aan, dus snel weer afgedropen.







Dan weet je weer wat voor luxe-positie je bij het volleybal hebt en dat je daar blij om mag zijn.