Ik heb wel eens naast een paar van die goede fotografen gestaan in een behoorlijk grote hal. Vanwege het beperkte licht wordt gewerkt met 400mm/f2.8 lenzen op een full-frame camera. Deze combinatie geeft ongeveer drie stops meer werkruimte dan de apparatuur waar ik het mee moet doen. Wat niet verschilt is de reikwijdte. Met mijn tele-converter er op kom ik op een vergelijkbare 420mm.
Ter lering ende mogelijk vermaeck geef ik hier een kleine indruk van een bepaald soort foto's die deze mensen daar nu in London kunnen maken. Daar zit enige onzekerheid in, want ik ken die hal niet zelf. Ze ziet er echter zeer groot uit, zodat mijn voorbeeld waarschijnlijk iets aan de voorzichtige kant is.
Het voorbeeldplaatje is er eentje die ik een tijdje geleden hier in Frankfurt heb geschoten.
Volledig beeld
Je hebt mensen die kicken op dit soort foto's waar je de hele mensen in actie ziet. Het heeft zeker wat en je moet waarschijnlijk altijd wel een goede hebben in een reportage, maar ik zelf vind het snel erg saai worden. 100 in een dozijn, want ze zien er bijna allemaal hetzelfde uit.
Terug naar het voorbeeld. Wat je vaak ziet op het internet aan foto's vanaf deze plek is iets als dit
Zelfde foto, uitsnede bovenkant
Dit soort platen hebben al veel meer de potentie om tegelijk actie en expressie te laten zien. De topcamera's en lenzen zijn zo goed dat je ook bij kleinere uitsnedes nog alle detail en kleurnuancering aanwezig hebt.
Crop-till-you-drop
Dat doen die fotografen echter ook niet meer, want al hun kliks gaan direct draadloos naar de editing room, waar een aantal editors en Photoshop Buffs de gewenste uitsnedes bepaalt, fatsoeneert en direct op het internet ter verkoopaanbiedt. Je zit naar set 2 te kijken en bij GettyImages zie je de beelden van set 1 op je scherm verschijnen.
Ja, ik ben zo gek dat ik dat uitgeprobeerd heb...
on a personal note
Het schieten van dit soort plaatjes hou ik zelf nog niet zo lang vol. Je staat daar met je spul op een monopod te leunen en je moet zorgen dat je op het juiste moment een klein beetje draait. Eigenlijk kun je het ding bijna op een statief zetten om met een biertje in de hand draadloos af te drukken. Wat me ook (vooral?) tegenhoudt is dat ik en mijn apparatuur niet goed genoeg zijn voor deze manier van werken. Als ik zo ga croppen holt de kwaliteit sterk zichtbaar achteruit.
Misschien moet ik me nog wat ontwikkelen. Tot de olympische top behoor ik zeker niet, dat moge duidelijk zijn.
Ja, ik ben zo gek dat ik dat uitgeprobeerd heb...
BeantwoordenVerwijderenIk had ook niet anders van je verwacht ;-)
Tot de olympische top behoor ik zeker niet, dat moge duidelijk zijn.
Valse bescheidenheid, ouwe Brombeer, en je wéét het! Je legt de lat enorm hoog voor jezelf. Op zich is daar natuurlijk niks mis mee (je bent niet de enige die daar last van heeft); dat betekent echter niet dat het sportfotowerk dat je regelmatig laat zien maar zo zo is.
Ik noem het gewoon realiteit, Glaswerk.
BeantwoordenVerwijderenReportagewerk is echter net iets anders dan wat ik doe.
Ik heb wel eens een paar grappige pieken er tussen zitten. Die krijg je te zien. Daar zitten collega's die bv. alle aanvallende acties in een set scherp in beeld hebben, ze missen niks. En allemaal van betere kwaliteit dan mijn drie toppertjes.
Maar er zitten ook wat mindere goden bij die de sport niet (zo goed) kennen. Die zie je groeien in het toernooi.