Zoef de haas

Met 1 zo'n plaatje kan mijn weekeind eigenlijk al niet meer stuk. Simpele ziel die ik ben.

Fysiek was het wel een beetje afzien. Buiten 28 graden en dan 6 uur in een hal met nog een paar duizend man. Als "brutale hollander" gegroeid in de rol van water-regelaar, ook voor de invalide die naast ons achter het veld zat.
Voor het eerst ook dat ik met fluitende oren uit een hal kwam. Wat een takkeherrie kunnen vooral die Bulgaren maken. Geen fijn publiek trouwens, die Bulgaren. Eerder "voetbalpubliek", zootje ongeregeld. Ik heb wel eens geglimlacht om collega's in Nederland die met oordopjes liepen, terwijl het helemaal niet nodig was. Dat was dus en stukje gebrek aan ervaring mijnerzijds. Kleine uitbreiding van de uitrusting: iPod met afsluitende oordopjes mee.

Verder was het weer gezellig met de andere amateurfotografen uit Wiesbaden, multi-culti am Main. Gregor (ouders pools), Hans (ouders nederlands) en Yunus (ouders turks). Een massage therapeut, een IT-er en een politieman schieten er lustig op los.
Naast de officiele fotograaf van dienst weinig anderen gezien. De TV was er natuurlijk en dat is het enige dat telt. Stilstaande beelden zijn zo vorige eeuw.

Nog een paar meer plaatjes van mij zijn hier te vinden.
Ter vergelijking, de fotografe-van-dienst vindt je bv. hier, hier en hier.

De Scheids

 

Ik geloof dat dit het lachje was dat er af kon...

Shooting with the stars

Ik had het eigenlijk niet verwacht, maar ik mag hier in Frankfurt toch foto's maken bij de World League Volleyball. Nu krijgt jan-en-alleman hier een perskaart bij gebrek aan beter, maar dat kan mij niet zo bommen. Misschien ben ik hier wel een knuffel-hollander, who cares. De kans om een aantal topteams te fotograferen laat ik niet liggen.
Met mooi pinksterweer zit ik dus een stevig deel van de tijd binnen, peentjes te zweten met m'n vette kadaver. Kansloos in de strijd om de weinige resterende zuurstof-moleculen. In de pauze een broodje Rostbraten en een bier. De catering voor het gewone publiek en de persvoorzieningen zijn hier echt ronduit klote vergeleken bij Nederland.

In wat ze hier de perskamer durven te noemen staat gewoon een krat spa blauw lauw te zijn. Die sleep ik aan, want mijn duitse collega's durven dat niet. Die pissen ook bijna in hun broek als ik tussen de wedstrijden een biertje drink. Zie je het al voor je, ik degene die brutaal ben? Das Unterschied.

Ik heb voor de leut een shirt van de Deutsche Mannschaft gekocht. Volgend weekeind weer even in het land om plaatjes te schieten bij het Nederlands team. Kijken of we de boel daar een beetje op stang kunnen jagen :-)

Nog een paar verschillen in stijl

Deze laatste Argentijn laat je dus gewoon even met rust na zo'n zware verliespartij tegen Deutschland.

The sky is the limit

Of iets dergelijks dat Groenlinks langzamerhand in de kop moet hebben gekregen.
Daar ben ik nog lang niet aan toe, geloof ik. Laag bij de grondse culturele problemen als hoe kom ik 24 uur door zonder eigen toilet en zonder ergens in de tuin te schijten zijn voor mij de te overwinnen horden.
Back to basics

Ochtendje springen kijken

Nog meer natuurlijk, maar niet veel. Rondjes hardlopen is voor net zoiets als 10km schaatsen. Zou niet weten hoe je daar fatsoenlijke plaatjes van moet maken. Elke keer weer wennen bij een nieuwe sport. Heel relaxed bij die regionale atletiekkampioenschappen. Je kunt gaan en staan waar je wilt.
Buitensport is voor mij nog steeds onwennig qua belichting. Elke keer weer anders en voor je het weet slaat de lucht weer dood. Daar moet ik nog steeds een keer bewust voor gaan zitten "hoe houd ik die lucht ten alle tijde blauw". Ik zelf ben in ieder geval weer rosarot verknetterd...
Alleen maar vliegende meisjes in de aanbieding, ver en hoog. Dat stond nu eenmaal op het programma.

Beetje Baseball, en nog om de hoek ook

Bundesliga noemen ze het nog ook. Aardig alternatief om nog wat vingeroefeningen te houden bij mooi weer.
"U parkeert hier op eigen risico" stond er. Wat zou dat ook al weer betekenen bij honkbal? Hier niets. Heb geen speler gezien die de bal ook maar in de buurt van de hekken kon krijgen. Dat gaat er in ons kleine landje toch iets anders aan toe, met dank aan "onze Antilianen".

Het pichtersduel was er 1 tussen een "thuisspelende" yank en een aussie. Yank maakte 1 inning een paar foutjes en coach + team ging gelijk meedoen. 2 punten om de oren en de honken vol.  Aussie helemaal in control.
Het grappige is dat baardmans (yank) een jong knulletje is. Doet hij zijn petje af, dan komt er een stoere indianenkuif onder vandaan met glad geschoren slapen. Ik moest bijna lachen.

Voor deze sport kun je toch maar beter een grote lens meenemen om door dat overal aanwezige hekwerk te gluren. Mijne was eigenlijk gewoon te klein, maar een klein cropje hier-en-daar doet wonderen.

 

Een dagje (s) mens

In mijn geval op vrijdag een rondje kasteeltjes maken en wat wandelen in het groen, dit keer iets verder weg bij de Moesel. Een ritje langs oude A-locaties. Je komt hier wel meer van die hopen oude stenen tegen, zeker als je langs een rivier gaat. Voor iets wat nog een beetje leefbaar lijkt moet je toch iets verder. Voorspelling 17 graden, bewolkt en regen. Alles gehad, maar ook nog wat zon, dus ik mag niet klagen.

Het nadeel van dit soort dagen is dat meer mensen op hetzelfde idee gekomen zijn.  Niet alleen mensen, ook motorrijders. Dat fenomeen werkt precies andersom als bij ons. Bij ons ben je op de dijk langs de rivier je leven niet zeker, hier zijn het juist de wegen in de bosrijke heuvels weg van de rivier waar je goed op je tellen moet passen. Op mijn winterbandjes kon ik dat maar beter laten...

Mijn fout was dat ik als laatste stop Cochem had gepland. domdomdom.
Dat is dus een soort Valkenburg aan de Moesel. Ondertussen regende het gewoon, verder was er niets te doen, dus iedereen, iedereen ging daar rond lopen soppen. In zo'n trieste "laten we eens gezellig weggaan" omgeving zou ik nog niet dood gevonden willen worden. Van sociale druk heb ik ook even geen last, dus afvinken, gasgeven (als mogelijk) en gelijk weer wegwezen om nooit meer terug te komen.

Fraaie locatie voor de broodnodige pitstop

Fenomenale ligging

Chateautje Cochem nog even geklikt, maar veel wordt het niet in die zeikregen

100% crop van net voor het kasteel: de mietjes schuilen en ja, ik had m'n sportkanon bij me

Even een muts geleend

Soms heb je net wat nodig voor de voorgrond. Aangezien een mens niet alles bij zich kan hebben biedt lenen soms uitkomst...
(plaatje paar maanden oud)

Wie het kleine niet eert..

Terwijl m'n voormalige collega's in fraaie hallen via de A-jeugdkampioenschappen overstappen op de nationale teams die tegen Australie en Frankrijk oefenen, moet ik het toch iets anders aanpakken. Geen accreditaties voor de nationale teams hier voor mij, die zijn alleen voor de lokale profis. Beachen, mmm, waarom denk je dat die duitsers naar ons landje komen? Om nog wat vingeroefeningen te hebben moet ik het ietsje lager zoeken.

Als de berg niet naar Mohammed komt moet Mohammed naar de berg.

Gewoon onderaan beginnen, griepen heeft geen zin. Ik ga me ook niet meer klein maken om de lokale biotoop zo min mogelijk te verstoren. Er zit nu eenmaal een vreemde beer in het bos. Pech voor de lokale Uwe die een paar centjes probeert bij te verdienen. Als ik vind dat ik een paar aardige heb krijgt de club ze gewoon van me.

Dat is dus verdomde lastig, die basics.
Hoe maak je daar in Godsnaam een fatsoenlijke volleybalplaat van... Zeker als je het verdomd om te rits-rats-klikken en je loopt daar met die lens die heel geschikt is voor de Bundesliga, maar niet voor een struikgewas van acht veldjes op dezelfde ruimte.
Meisjes U12, daar heb ik wel van genoten. Nog zo heerlijk gewoon onschuldig en nieuwsgierig. He, iemand met een fototoestel die niet op Onkel Otto lijkt. En dan gewoon doorgaan met waar ze mee bezig waren zonder zenuwachtig te worden, een houding aan te nemen of hun beste borstje voor te draaien. Het leven kan zo heerlijk simpel zijn.

Nog een fotodumpje van wat lokaal grut.

 

(gezien die haarband zou de laatste zou het grensje wel eens kunnen naderen)