The mystery of the moon is the mystery of failure

Zelf nog steeds langs het randje lopend kan ik alleen maar verdrietig worden als er weer iemand op m'n netvlies verschijnt die het niet heeft gered. Wanneer wordt iets een obsessie, gaan de voetjes echt van de vloer. Hoe kom je op het idee dat je in staat bent om De Wereld echt een handje te helpen?

Ik weet het wel een beetje hoor, want ik heb me ook een keer aan het vuur gebrand.
De Dire Straits zongen ooit "two men say they're Jesus one of them must be wrong". Klinkt logisch, maar die tekstschrijver zit dus helemaal fout. Het is een aspect dat gewoon deel uitmaakt van "de mens" en je kunt er dus ook gewoon tegenaan lopen. Lijkt me op zich niks mis mee, want als het erin zit moet het er ook een keer uitkomen. Als het echter geforceerd gebeurd kunnen er blijkbaar dingen flink mis gaan.

Jammer dat dat vaak van die grote klappen oplevert.