Sporters die in het klein wat centjes bij elkaar sprokkelen

Tennissen in de marge dus.
Op mijn niet uitgesproken vraag "wordt er hier in de buurt eigenlijk nog wat gesport" dook vandaag een heuse Derby op. TCBW tegen WHTC. Nu heb ik helemaal niks met tennis, maar tegen twee van zulke namen is niets in te brengen. Opladen die batterij. God zij dank kon ik nog een parkeerplaats vinden op 500m van het fraaie parkje.

De lokalen die elkaar bestreden bleken bij nadere beschouwing niet zo lokaal. Beide teams bestonden grotendeels uit bij elkaar geveegde spelers met een ATP-ranking van ergens tussen de 300 en 500 of zo. Die jongens verdienen zo een beetje hun brood. Een enkele duitser erbij voor de "couleur locale". Van een Derby-sfeer heb ik niets kunnen merken, maar misschien is dat bij tennis(publiek) normaal. Mij ook goed.

Voor mij de eerste keer tennis, maar ik weet ondertussen dat ik redelijk vaste grond onder de voeten heb. Wennen aan de timing van de sport, beperkt bewegen om de onbekende mensen niet te storen. Dat geeft geen superplaten, maar de ervaring opgedaan bij het volleybal zorgt ervoor dat ik toch wel 10 plaatjes heb die er op het eerste gezicht een beetje mee door kunnen.

De man in wit was niet zo "fotogeniek", maar hij won wel via een tiebreak.
Het bleek later een Nederlander, Nick van der Meer.
Had ik dat geweten....
dan was er waarschijnlijk een plathollands compliment over de baan gevlogen, na de wedstrijd

Na 1 van de rallies had ik ineens een speler die aan de kant zat in m'n nek. "show me the picture." Ik miste enige vriendelijk vragende vorm, maar dat is ook hopen op het onmogelijke bij een oostbloksporter...
Dat ging om deze plaat. Op het kleine schermpje was er niet zoveel te zien. Hij had echter haarscherp gezien en vooral gehoord dat ik het juiste moment te pakken had. Deze plaat is ook de enige die nader bekeken wordt door de spooks.