The Shadow

In het volleybal is het eigenlijk net zo als met de oortjes bij het wielrennen.
De professionalisering heeft vol toegeslagen.
Er zijn nog wat archaische regels die bepaalde zaken verbied, maar de moderne wireless technieken hebben het niveau van seintjes geven door aan je neus te tikken al lang ingehaald. Je ziet bij internationale wedstrijden gewoon de analisten met de laptop via de mobiel met de oordopjes en microfoontjes met de bank praten.

Veel coaches geven langs de lijn opdracht wat er moet gaan gebeuren. Dit speelt het sterkst bij de dames. Ik heb hier een klein beetje een hekel aan. Door de vele directe opdrachten en aanwijzingen gaat het mij een beetje teveel richting computerspelletje.

Ik heb liever spelers(m/v) die het helemaal zelf doen nadat het eerste fluitsignaal heeft geklonken. Daar hoort een groei- en leerpad bij dat het alleen maar interessanter maakt in mijn ogen.

Op het niet maken van fouten, welke dan ook, is de hele topsport gebaseerd. De keuze van de ingeslagen weg is natuurlijk wel een logische. Je wilt jaren van dure voorbereiding niet in een oepsie zien sneuvelen.