2012-08-26

Ik kijk graag op mensen neer, geloof ik

Back to basics. De mogelijkheid deed zich voor, dus na een tijdje nietsdoen rijden we daar graag een paar kilometertjes voor om. Na al dat vloerwerk van het laatste jaar is het weer fijn om de galerij op te kunnen klimmen. Wat afstand nemen om vanuit vogelperspectief eens rustig  te kijken wat er zich zo voor patronen ontwikkelen. Om daarna natuurlijk weer flink in te zoomen tegen een rustige achtergrond.
Het is ook lekker rustig daar boven. Die paar extra graden celsius nemen we dan voor lief.


4*5 crop: rechts weggesneden om het link/rechts contrast te creeeren



 


 





2012-08-20

Von Allem und vom Einen

is de titel van een boekje van/over Rumi dat ik met enige vertraging aan het lezen ben.
Wereldse reden is dat het met mijn duits ook veel beter gaat als ik 's avonds ook een duits boek lees ipv van engels. Het leek me geen kwaad te kunnen om dat eens te combineren met voor mij een andere nieuwigheid, de Islam. Niets hollands is mij immers vreemd. Daarvan heb ik nog nooit iets gelezen.

Een beetje een tegenvaller toen de vertaalster (Annemarie Schimmel, hoe duits kun je het treffen.) in haar 45 pagina's  voorwoord uitlegde dat dit helaas niet de kracht had van de gedichten waardoor Rumi bekend was. (Grrr... heb ik weer het verkeerde boek gekocht. )  Doordat je niet wist met wie "de gesprekken" werden gehouden kon je niet inschatten hoe je de inhoud moest interpreteren.

Veertig bladzijden verder lach ik me helemaal een kriek om de opmerking van mevrouw Schimmel.
Bij dit soort teksten gaat het totaal niet over wie-o-wie.  Volstrekt irrelevant.
Het gaat alleen om de lezer en wat die zich van een tekst aantrekt.
Tijdloos.
Wie de schoen past, die trekt hem toch een keer aan.


Jammer dat die mevrouw haar geschiedkundige inlevingsvermogen niet heeft kunnen botvieren.
Ik roei lekker door een aantal onscherpe plaatjes, met dank aan haar, maar zelf weet ik de plaat nog steeds ook aardig mis te slaan. Sommigen hebben het dan over scherptediepte of over het inherente gebrek aan precisie van het focussysteem. Ik hou het gemakshalve op mijn eigen gebrek. Dat kan ik nl. verbeteren.



de ... vlinder die maar niet scherp wilde worden, maar die zeker geniet van het weer hier dat ongetwijfeld veroorzaakt is door zijn verre neef in China  (chaos- en/of samenzweringstheorie, als het op macrofotografie aankomt ga ik vooralsnog uit van het laatste).




De wortel is de bal en daarin is het eindresultaat al besloten. De rest is per definitie vaag.

2012-08-17

Weinig geduld



Respect voor die schutters van fraaie gedetailleerde macro's. Het lichte briesje vanmiddag in de tuin bracht geen verkoeling in m'n bovenkamer, integendeel...


2012-08-07

Olympic cropping distance

Als hobbyist die ook wel eens wat volleybalplaatjes maakt, ahum, zit ik natuurlijk thuis rijkhalzend uit te kijken naar mooie plaatjes uit London. De spelen zijn ook voor fotografen het hoogst mogelijke, dus daar kom je alleen op uitnodiging. De echte top-van-de-top.

Ik heb wel eens naast een paar van die goede fotografen gestaan in een behoorlijk grote hal. Vanwege het beperkte licht wordt gewerkt met 400mm/f2.8 lenzen op een full-frame camera. Deze combinatie geeft ongeveer drie stops meer werkruimte dan de apparatuur waar ik het mee moet doen. Wat niet verschilt is de reikwijdte. Met mijn tele-converter er op kom ik op een vergelijkbare 420mm.
Ter lering ende mogelijk vermaeck geef ik hier een kleine indruk van een bepaald soort foto's die deze mensen daar nu in London kunnen maken. Daar zit enige onzekerheid in, want ik ken die hal niet zelf. Ze ziet er echter zeer groot uit, zodat mijn voorbeeld waarschijnlijk iets aan de voorzichtige kant is.
Het voorbeeldplaatje is er eentje die ik een tijdje geleden hier in Frankfurt heb geschoten.

Volledig beeld


Dit is wat een 400 je vanaf die plek kan geven, dichterbij kom je niet.
Je hebt mensen die kicken op dit soort foto's waar je de hele mensen in actie ziet. Het heeft zeker wat en je moet waarschijnlijk altijd wel een goede hebben in een reportage, maar ik zelf vind het snel erg saai worden. 100 in een dozijn, want ze zien er bijna allemaal hetzelfde uit.

Terug naar het voorbeeld. Wat je vaak ziet op het internet aan foto's vanaf deze plek is iets als dit
Zelfde foto, uitsnede bovenkant



Dit soort platen hebben al veel meer de potentie om tegelijk actie en expressie te laten zien. De topcamera's en lenzen zijn zo goed dat je ook bij kleinere uitsnedes nog alle detail en kleurnuancering aanwezig hebt.
Crop-till-you-drop
Dat doen die fotografen echter ook niet meer, want al hun kliks gaan direct draadloos naar de editing room, waar een aantal editors en Photoshop Buffs de gewenste uitsnedes bepaalt, fatsoeneert en direct op het internet ter verkoopaanbiedt. Je zit naar set 2 te kijken en bij GettyImages zie je de beelden van set 1 op je scherm verschijnen.
Ja, ik ben zo gek dat ik dat uitgeprobeerd heb...

on a personal note
Het schieten van dit soort plaatjes hou ik zelf nog niet zo lang vol. Je staat daar met je spul op een monopod te leunen en je moet zorgen dat je op het juiste moment een klein beetje draait. Eigenlijk kun je het ding bijna op een statief zetten om met een biertje in de hand draadloos af te drukken. Wat me ook (vooral?) tegenhoudt is dat ik en mijn apparatuur niet goed genoeg zijn voor deze manier van werken. Als ik zo ga croppen holt de kwaliteit sterk zichtbaar achteruit.
Misschien moet ik me nog wat ontwikkelen. Tot de olympische top behoor ik zeker niet, dat moge duidelijk zijn.

2012-08-05

Verliezen of winnen, wat is het beste?

Enige dagen terug brak in London de pleuris uit bij badminton (V). Enige teams werden gediskwalificeerd, omdat ze er alles aan hadden gedaan om te verliezen. Men sprak er schande van en toen ik op internet de beelden gevonden had kon ik ook alleen maar lachen.
Het verhaal is natuurlijk een beetje triest, want de organisatie blijkt dit over zichzelf af te hebben geroepen. Ze is lang van tevoren gewaarschuwd en een dag voor puntje bij paaltje kwam is het wederom aangekaart. Geen reactie van de bobo's totdat het kalf echt verzopen was. Gevolgd door de onderhand al-te-bekende gotspe van de bobo's op de persconferentie, "wij wisten van niets, maar we hebben kordadig opgetreden". Een tweede gotspe was de chinese reactie: "terechte diskwalificatie". Stalorders in de formule 1 schijnt een heel slap aftreksel te zijn van wat China in dit soort sporten dag-in-dag-uit flikt. Ze waren hierdoor in 1 klap drie mogelijke concurrenten kwijt.

Ook in volleyballand pikte ik zijdelings wat discussies op over dit onderwerp. Een soort van teneur was dat de speelsters niet gediskwalificeerd hadden mogen worden, het systeem was het probleem. Daar heb ik twee kanttekeningen bij. Ten eerste lijkt zo'n standpunt enige individuele verantwoording van de sporter te ontkennen. Ten tweede springt dit heen over een stukje regelkennis. Dit laatste heb ik ook niet, maar als je twee minuten rondleest kun je het niet missen: badminton heeft een spelregel die zegt "JE ZAL ALLES DOEN OM TE WINNEN". Volleyballers staan meestal bekend als "niet dom", maar ik geloof dat daar enige sleet op zit.

Bij het volleybal bestaat zo'n spelregel niet, laat dat duidelijk zijn.
Bij grote toernooien bestaat het systeem sinds jaar-en-dag uit een voorronde waar de jongens van de mannen worden gescheiden en daarna het echte werk. "do or die". Je moet zorgen dat je met zo min mogelijk energieverspilling door die voorrondes komt en in de kwartfinale liefst een zwakkere tegenstander treft.

Vooral de oost-europese landen staan er om bekend dat ze dit spel beheersen, ruecksichtloss. Om een mogelijke concurrent een oor aan te naaien of een slechtere opponent te treffen in de "do or die" verliest Rusland gewoon van Luxemburg. 9 van de 10 keer, maakt niet uit wat ze er voor moeten doen of laten. Waar het om gaat is dat je aan het eind met dat gouden ding om je nek staat, de rest is onbelangrijk.

Die voorrondes is precies waar we nu tegenaan zitten te kijken. Met dank aan het internet zie ik zoveel potjes, dat ik ondertussen wel kan zien wanneer er met de rem op wordt gespeeld. Vandaag had ik de mogelijkheid om de patroonherkenning eens los te laten op een potje waarvan het gerucht rond scheen te waren dat het een afgesproken vijfsetter werd. Altijd leuk zo'n mogelijk extra lesje in herkenning van "wat gebeurt hier". Het werd inderdaad een vijfsetter en in mijn ogen leek het er inderdaad op dat het afgesproken werk zou kunnen zijn. De vijfde set leek me de echte wedstrijd, maar dat kan ik natuurlijk nooit zeker weten.
Als ik uit mijn duim ga zuigen kan men afgesproken hebben om hun team in een echte vijfde set te testen. Die is kort en je hebt weinig kans op herstel. Die stress kun je niet echt trainen, die moet je meemaken. Zoiets is een afspraak, maar niet over de afloop van de wedstrijd. Moreel niet al te slecht dus, maar de scheids hierover is de hoeveelheid geld die is ingezet op dit potje. Je kunt nl. tegenwoordig overal op wedden, ook op het aantal gespeelde sets. Is er een piek bij zo'n testpotje tegenover het gemiddelde, dan ga je alsnog nat.

Let the real games begin.

en moge er mooie plaatjes van geschoten worden, wat echter weer iets voor een volgend onderwerp...

Olympisch buisgekluisterd

In de lokale sportbiotoop is het denk ik overal ter wereld zo'n beetje lauwe loene, dus alles wordt als vanzelf naar de kijkbuis getrokken door dat equivalent van een zwart gat dat de olympische spelen in medialand is. Mijn kijkbuis is natuurlijk de laptop, want daar is alles te vinden wat je maar wilt. Live en in hoge kwaliteit.

Wat mij betreft is de gewone TV dood voor dit soort grote evenementen. Ik ben niet langer gedwongen om door de bril van Mart Smeets en redactie te kijken en ik hoef hun ondertussen overbekende commentaar ook niet aan te horen. Afwisseling van spijs doet simpelweg eten. Het is af-en-toe genieten om zo'n chauvinistische BBC-brit of zo'n teleurgestelde ZDF-duitser aan te horen.Zint het je niet, dan kies je voor een pool of een chinees, zodat de fouten in het geleuter je niet kunnen irriteren. Geluid van wedstrijd en publiek erbij blijft toch wel belangrijk voor het meegenieten.

Gisteren heb ik weer even kunnen genieten van de totale onbekendheid van die britten met het volleybal.
In de laatste set van Amerika - Rusland viel de verbinding van het favoriete kanaal weg, dus ik moest een alternatief vinden. De snelle pluk leverde BBC-sport, kan slechter. Daar zaten (natuurlijk) twee oudere mannen een commentaar te geven waar de professionaliteit van af spatte, zoals je het van de BBC verwacht. In de buzzword bingo en emoties scoorden ze een volle tien. Als ze het over cricket hadden gehad had ik ze met ingehouden adem gevolgd.
Nu volgde ik ze ook ademloos, maar dat was meer omdat het hikken van het lachen me de lucht ontnomen had. Ze wisten echt helemaal niet waar ze naar zaten te kijken. Het was of iemand uit de jungle van Nieuw-Guinea voor het eerst een voetbalwedstrijd ziet en daar verslag van doet. Vermaak van de bovenste plank.

Dat afbreken van de zending heeft trouwens te maken met de tijdsplanning van de wedstrijden.
Er gebeurt zoveel daar in London, dat er een strakke organisatie van de kanalen moet zijn. Nu volleybal en strak om 13:00 uur switchen we naar 12m luchtgeweerschieten voor vooral chinese vrouwen met 1 overontwikkeld oog.
Helaas heeft een-of-andere idioot de tijd van "een volleybalwedstrijd" gezet op wat normaal is voor een "straight win", ook voor de beach. Jammer voor deze pipo is dat met goede teams die voor het echie gaan dat vrijwel nooit het geval is.Dan is 25 minuten of meer per set heel normaal en zit je met je tijdvenster van 80-90 minuten naast |Job op de mestvaalt.

Nu switch ik weer even naar de buis, want er begint een all-asian damespotje, waarvan "in kringen" het gerucht rond schijnt te gaan dat die "gefixed" was om over 5 sets te gaan. Ben benieuwd.
Wie zei er ook alweer dat gokschandalen zich alleen in de lagere voetbalregionen ophielden?